به گزارش «نماینده»، سایت باشگاه آلکمار در خصوص جهانبخش نوشت: «او به عنوان یک پسر ۱۹ ساله وارد هلند شد و در نایمخن رشد کرد. در طول ۲ سالی که پیراهن این تیم را برتن داشت بهترین بازیکن لیگ ژوپیر شد و در تابستان به باشگاه آلکمار پیوست. خریدی که می تواند بهترین خرید ممکن برای باشگاه شود.»
سایت آلکمار سپس مصاحبه بلند ملی پوش ایرانی را روی خروجی خود قرار داد. جایی که جهانبخش مدعی شد دیوید بکهام فوتبال ایران است!

فاصله چندانی با انگلیس نداشتم

خیلی به حضور در فوتبال جزیره نزدیک شده بود، دو تیم برایتون و وست برومویچ، آلبیوم برای امضای قرارداد با من خیلی تلاش کردند. مذاکره مفصلی با باشگاه نایمخن داشتند و حتی برای من زمینه را فراهم کردند تا به دیدن شهرها، ورزشگاه و کمپ های تمرینی شان بروم. تجربه خوبی بود اما با شک و تردیدهای فراوان. باید مطمئن می شدم که این گام می تواند صددرصد در رشد من موثر باشد چون باید تصمیم بزرگی در فوتبال حرفه‌ای هم می گرفتم اما وقتی پیشنهاد آزد آلکمار به دستم رسید بدون درنگ آن را قبول کردم چون باشگاهی بزرگ در هلند است و آرزوی هر بازیکنی بازی در آن است.

نام خانوادگی‌ام برای هلندی‌ها دشوار است

در این سال‌ها هیچ وقت تلفظ درستی از نام خانوادگی ام در هلند نشنیدم حتی در نوشتن آن نیز اشتباه می شود. در ایران هم همواره نام خانوادگی من تحت تاثیر نام یکی از خواننده های بزرگ پاپ قرار دارد که بسیار هم محبوب است. بابک جهانبخش؛ نمی دانم من محبوب تر هستم یا بابک؟ مردم کشور من فوتبال را بیشتر از موسیقی نگاه می کنند و دوست دارند. اما در شبکه های اجتماعی می بینم که میزان علاقمندانی از بابک جهانبخش بیشتر است.

رفتن به حاشیه خلیج فارس خوب نیست

می خواهم بهترین بازیکن برای فوتبال کشورم باشم تا نامم به عنوان بخشی از تاریخ ملی ایران ثبت شود. می گویید محبوب هستم؟ نمی‌دانم شاید؛ چون حالا من بازیکن بین المللی محسوب می شوم. در سال های اخیر از فوتبال ایران هیچ بازیکنی به اروپا منتقل نشده بود اما این رویه با حضور من در فوتبال هلند تغییر کرد بخصوص وقتی که پیراهن AZ را برتن کردم. باشگاه بزرگ که طرفداران زیادی دارد، بسیاری از هموطنان من نمی توانستند در اروپا بازی کنند اما به خاطر پول های کلان به حاشیه خلیج فارس رفتند از جمله قطر که فکر می کنم انتخاب درستی نیست.

من دیوید بکهام ایران هستم

نمی توانم طرفداران ایرانی با طرفداران هلندی را مقایسه کنم چون هر دو طرف شعارها و القاب زیادی برای من در نظر گرفتند. طرفداران ایرانی بسیار عاطفی هستند و با عملکرد بازیکنان احساسی برخورد می‌کنند. گهگاه برای من القابی در نظر می گرفتند که خودم هم می خندیدم از جمله اینکه من دیوید بکهام ایران هستم. البته این نظر لطف آنها بود و باعث شد انگیزه ام برای رسیدن به بازیکنی در حد و اندازه های بکهام بیشتر شود.

چپ و راست فرقی نمی‌کند

پست بازی من در تیم ملی همواره متغیر بوده است. راست بازی کردم، چپ بازی کردم و حتی در میانه میدان؛ درست برعکس ان ای سی نایمخن. در تیم ایران رقیبی دارم به نام اشکان دژاگه که در سمت راست بازی می کند، بازیکنی که در بوندس‌لیگا رشد کرد و من خیلی چیزها می توانم از او یاد بگیرم به هر حال با حضور او من شانسی برای قرار گرفتن در جناح راست ندارم به همین خاطر هر پست دیگری مربی تیم ملی بخواهد، بازی می کنم.

چگونه بهترین شدم؟

سال گذشته من تنها روی موفقیت تیمم تمرکز کردم و اصلا به این فکر نمی کردم که بهترین بازیکن لیگ شوم. همواره هدفم این بوده که انتظارات را برآورده کنم. به هر حال سال دومی بود که پیراهن نایمخن را می پوشیدم و تجربه ام بیشتر شده بود علاوه بر آن آزادی عمل بیشتری هم داشتم. سعی کردم بهترین نمایش های ممکن را انجام بدهم تا هم تیمم به لیگ برتر برگردد و هم خودم بیشتر به چشم بیایم.